Sinds 2008 zijn de buren op nummer 10 steeds lastiger geworden. De burgemeester heeft wel aan de Prefectuur geschreven. Duurde tot augustus 2014 voordat de Gendarmerie ons vroeg voor een proces verbaal. Sindsdien niets meer gehoord. We waren de buren langzamerhand flink beu en hebben besloten een 2e toegangsweg aan te leggen. Dat was geen sinecure. Graafmachines, betonranden en veel zand nodig. De poort ook maar automatisch gemaakt. En oh ja, ook nog een bel. Het is een heerlijk gevoel om zonder trammelant het terrein op of af te rijden.
Ook doorgang in de muur van de cour gemaakt. Trap naar boven. Zo zijn we vlot bij de nieuwe poort. Klik op de tumbnails om een vergroting van de fotootjes te zien.

We hadden genoeg gezien van de buren en hebben het oude hek vervangen door een flinke muur. Wel erg kwade buren.

De oude 500 jarige eiken balk in het dak was zover vervormd dat vervanging noodzakelijk was. Dan wel een flinke stalen balk. Maar ja hoe krijg je die twee verdiepingen hoog zonder mobiele kraan. Nou met Jean-Luc natuurlijk.

In principe was een eigen opgang naar de gang van het zwart-wit appartement mogelijk. Maar via de bestaande deur kwam je in de werkplaats terecht. Daar woprdt geslepen en gelast. Je had dus een overall nodig om de trap naar het zwart-wit appartement schoon te bereiken. Dus maar door de zure appel gebeten (veel werk!) en een gesloten trapportaal gemaakt (klik foto). Misschien moet de vloer nog worden betegeld.

Tja, toen was die oude deur ook geen gezicht. Een deur die we nog hadden staan paste niet echt. Nieuwe deur dus. Wel een beetje frans, maar ach we zijn ook in Frankrijk (klik foto).